Το κτίριο επί της Μετσόβου 25, ένα αστικό μέγαρο-πολυκατοικία του μεσοπολέμου του εικαστικού και αρχιτέκτονα Τάκη Μάρθα, είναι ένα τρισδιάστατο έργο αφαιρετικής τέχνης. Η τέχνη του, όπως εκφράζεται μέσα από την γενική του ογκοπλασία και τις λεπτομέρειές του, αποτελεί έκφραση των λειτουργιών που φιλοξενούσε, και του ευρύτερου πνεύματος της εποχής του.

Μέσα στα χρόνια, η αρχική του λειτουργία ως πολυτελείς κατοικίες/ διαμερίσματα μεταλλάχθηκε, και σταδιακά μετατράπηκε κυρίως σε χώρους γραφείων. Το εσωτερικό του κτιρίου αλλοιώθηκε σε διαφορετικό βαθμό στους διάφορους χώρους. Με την έλλειψη συντήρησης τα χρώματα και οι υφές έχασαν τη δύναμή τους, σχηματίζοντας ένα όλο και πιο ακαθόριστο, "σκονισμένο" γκρι υπόβαθρο μέσα στο οποίο είχαν χαθεί οι ζωηρές λεπτομέρειες των κιγκλιδωμάτων και των μωσαϊκών. Όταν μας ζητήθηκε να το επαναφέρουμε στην αρχική του λειτουργία, αλλά με αυξημένο αριθμό διαμερισμάτων για να ανταποκρίνεται στις τωρινές ανάγκες και συνθήκες της περιοχής, η πολύ στενή σχέση της ογκοπλασίας και των λεπτομερειών με τις αρχικές λειτουργίες του κτιρίου, καθιστούσε ιδιαίτερα δύσκολο τον μετασχηματισμό του.

Ο σχεδιασμός της επανάχρησης του κτιρίου βασίστηκε σε δύο άξονες: την ανάδειξη της ογκοπλασίας και των λεπτομερειών, και την προσθήκη νέων στοιχείων σε μία γεωμετρική γλώσσα συναφή με τον αφαιρετικό σχεδιασμό του κτιρίου. Ταυτόχρονα, με την χρήση άσπρου και μαύρου χρώματος δημιουργήθηκε μία χωρική αντίστιξη με την οποία επιτυγχάνεται η αισθητική συνέχεια και συνοχή.

Καθοριστικό κομμάτι της επέμβασης ήταν η ενδελεχής αποτύπωση του υφιστάμενου συνόλου και των επιμέρους λεπτομερειών, προετοιμάζοντας την ελάχιστη δυνατή επέμβαση που θα οδηγούσε στην δημιουργία των νέων διαμερισμάτων, και στην προσεκτική ένταξη της πληθώρας των νέων δικτύων και εγκαταστάσεων που θα απαιτούνταν.

Η όψη από επίχρισμα “αρτιφισιέλ", επιδιορθώθηκε και αποκαταστάθηκε σε απόχρωση ανοιχτού γκρι, αυξάνοντας την ένταση των σκιών, τονίζοντας έτσι την ογκοπλασία των όψεων. Κιγκλιδώματα, φινιστρίνια και άλλα μεταλλικά στοιχεία χρωματίστηκαν μαύρα και απέκτησαν πρωταγωνιστικό ρόλο μπροστά στο ανοιχτό φόντο των όψεων και των εσωτερικών τοιχοποιιών. Τα νέα ξυλουργικά ανασηκώθηκαν για να αναδειχθεί η συνέχεια των δαπέδων. Μαζί με τους σταθερούς εξοπλισμούς συνθέτουν μία αυστηρή γεωμετρική γλώσσα από άσπρο και μαύρο, συναφής αλλά πιο συγκρατημένη σε σχέση με τις υφιστάμενες λεπτομέρειες ώστε να τις συμπληρώνει χωρίς να τις ανταγωνίζεται. Η ασπρόμαυρη χρωματική παλέτα αφήνει τα ξύλινα δάπεδα και τα χρωματιστά μωσαϊκά να ξεχωρίσουν και να προβληθούν ως έργα τέχνης μέσα στο συνεκτικό σύνολο. Η νέα εμπειρία του χώρου επιτρέπει και επιτείνει την απόλαυση της αυθεντικής ογκοπλασίας και των λεπτομερειών, μέσα σε συνθήκες σύγχρονης άνεσης και λειτουργικότητας, δίνοντας νέα δυναμική στο κτίριο και το περιβάλλον του.